Donec Afbouw

VADER EN ZOON STEF EN VINCENT BROEKS VAN DONEC AFBOUW

“Platter dan hier ga je het niet vinden’’, grapt Stef Broeks (37) terwijl hij een kop thee voor ons neerzet. In het glooiende rivierenlandschap rondom Deventer vinden we Donec Afbouw. Het afbouwbedrijf waar Stef samen met zijn vader Vincent (64) eigenaar van is. De nuchtere mentaliteit en de platte organisatiestructuur kenmerkt de manier waarop het bedrijf al 15 jaar succesvol is. En een beetje tegen de stroom in roeit. ‘’We varen onze eigen koers en werken hier samen op basis van gelijkwaardigheid. Met klanten en partijen die op eenzelfde manier in de wedstrijd staan. Daar voelen we ons comfortabel bij’’ zegt Stef.

De mannen van Donec monteren Metalstud wanden, systeemplafonds en voeren allerhande timmerwerkzaamheden uit. Het bedrijf werkt vooral voor midden-grote en grote bouwbedrijven uit de directe omgeving. Stef: ‘’Onze tien grootste vaste klanten zorgen voor tachtig procent van de omzet’’. Met in totaal zeventwintig mensen in vaste dienst en een flexibele schil van ruim veertig zzp-ers is Donec een afbouwer van serieuze omvang. De combinatie van vaste mensen naast externe inhuur bevalt hen goed. ‘’We hebben graag onze eigen oren en ogen op de bouw. We kunnen alles tegen elkaar zeggen en geven onze mensen de ruimte om zich fijn te voelen in hun werkomgeving. Een open én veilige omgeving’’, licht Stef toe. In iedere bus en op elk bureau prijkt de huisstijlrode Donec-bouwhelm. Stille getuigen van de gevierde werkwijze.

‘ MIJN VADER WILDE OP REDELIJKE SCHAAL OPSTARTEN’

Vincent begon het bedrijf 15 jaar geleden samen met de Habovo groep. Hij wilde op redelijke schaal opstarten. Stef was niet van het studeren. Hij steekt liever de handen uit de mouwen. Op de MBO toonde hij wel dat het erin zat, maar deed er te weinig mee. Voor zijn vader was dit wel eens moeilijk om te zien. Na het afronden van de studie besloten ze het een half jaar samen te proberen. Dat ging eigenlijk als vanzelf. ‘’Ik had nooit gedacht zo goed met mijn vader samen te kunnen werken. Hard werken heeft hem gebracht waar hij nu is. Hij is een man die met iedereen levelt en echt tussen de mensen staat.’’, vertelt Stef. Zijn zus bedacht de naam Donec. De Latijnse betekenis is ‘zo lang als’. In dit geval is dat dus al een respectabele tijd. Stef is verantwoordelijk voor de commerciële zaken en het bedrijfsbureau. Hij werkt samen op basis van vertrouwen maar weet ook hoe het spelletje werkt. En geniet daar zichtbaar van. Zijn vader werkt in de uitvoering en houdt zich bezig met de projectleiding. Hoewel beiden eigenwijs vullen ze elkaar goed aan. Verpakte trots wordt vooral uitgewisseld in de vorm van complimenten. ‘’Zo gaat dat hè. We spreken
het nooit letterlijk zo uit, maar we weten wel dat we trots zijn op elkaar’’. Stef is wat genuanceerder dan zijn vader. Weet precies in welke rol hij zich prettig voelt. En springt altijd bij waar nodig. Tijdens ons gesprek komt er een hoofd om de deur. Of er op het buitenterrein even snel wat spullen opzij gezet kunnen worden. Heftruck in dus en beetpakken maar.

‘HIER HANGEN WE VOOR ELKAAR DE SLINGERS OP’

Bij Donec is er weinig tot geen personeelsverloop. In die 15 jaar is er maar één werknemer uit zichzelf vertrokken. Stef: ‘’Ik denk dat onze kracht zit in het feit dat we de mensen laten in wat ze doen’’. De sfeer is collegiaal. Er wordt geen verjaardag overgeslagen en er zijn tradities. Zoals eens in de twee jaar een nachtje weg met z’n allen. De bouwvakbarbecue en het stamppottenbuffet met Kerst. We vallen met onze neus in de boter. Of eigenlijk in de traktatie van calculator Samira, die haar zestigste verjaardag viert. Samira voelt zich als de moeder in het bedrijf. Ze kent Stef van jongs af aan. ‘’Ik noemde hem vroeger John Travolta. Hij was altijd heel beleefd hoor. Het kwam vooral door zijn vetkuif’’, vertelt ze met een grote glimlach. Zachte authenticiteit met een ruw randje. Dat het een prestatie is om zo veel man en een aantal dames, dag in dag uit aan het werk te houden, ziet hij zelf niet zo. Het werk van zijn vriendin relativeert en houdt hem met beide benen op de grond. ‘’Ze werk in de psychiatrie. Als je ziet wat daar gebeurt, zegt Stef. Daar zijn mijn dagelijkse uitdagingen niks bij. Daarom rij ik elke dag met plezier dat halve uurtje naar kantoor.’’

KANTOORGEBOUWEN OMTURNEN NAAR APPARTEMENTEN

Over zijn schouder kijken we mee met de plannen voor een project in het centrum van Deventer. In een prachtig historisch pand worden appartementen gemaakt. Veel wanden plaatsen en aftimmeren. Dit is waar tegenwoordig veel vraag naar is. Oudere panden een nieuw leven inblazen. Mooi werk. Stef wordt ook blij van aanvragen waarbij hij op basis van een eisenpakket mag adviseren tot een eindontwerp. ‘’In nauw en menselijk contact met de aannemer kan ik dan echt onze meerwaarde laten zien. Die zit vooral in het meedenken in mogelijkheden en passende opties aandragen. De duurste of meest voor de hand liggende oplossing hoeft niet altijd de beste te zijn’’.

RESPECT VOOR DE RUWE KANT VAN DE AFBOUW

Voor de toekomst zou Stef graag nog iets groeien. Een man of vier eigen mensen erbij voor de grotere projecten zou lekker zijn. En nog een calculator op kantoor. ‘’We opereren net onder de laag van de tien hele grote afbouwspelers in de markt. Dat bevalt prima en willen we graag zo houden’’. Wanneer de ruwe kant van het vak weer ter sprake komt, hebben we het over rafelrandjes. Dat het mooi is wanneer mensen dat hebben. Met altijd een alertheid in hoe je overkomt: duidelijk in de communicatie en correct in het werk. Dat is belangrijk. Ook relateert Stef het ruwe aan het fysiek zware werk dat de mannen van de werkvloer leveren. ‘’Door weer en wind staan ze om 05.00 uur ’s ochtends langs de weg. Tasje mee en in de bus naar de klus. De hele dag door bikkelen. Twaalf uur later zitten ze pas weer aan de keukentafel. Heel eerlijk, ik zou het niet kunnen. En heb daar dan ook diepe bewondering en respect voor’’, zegt hij stellig.

GROOTSTE CIRCULAIR GEBOUWDE DISTRIBUTIECENTRUM VAN NEDERLAND

Bescheidenheid weerhoudt Stef ervan om te roeptoeteren over behaalde successen en het afronden van mooie projecten. ‘’Ik krijg daar altijd een beetje de kriebels van’’, biecht hij op. Precies als we het daarover hebben gaat de telefoon. Uitvoerder Vincent vraagt of hij even polshoogte komt nemen bij het project van Bleckmann. Een gigantisch distributiecentrum langs de A1. Een bijzonder project vanwege de focus op duurzaamheid. Natuurlijk krijgen we een rode bouwhelm mee. Op naar Almelo.

Lees hier over het Bleckmann project.

 

Geschreven: Maaike Hoogenboom, Fotografie: Kristel van Dijk